నా చిన్నప్పుడు నా కాళ్ళ బొటన వేళ్ళకి మా ఇంటి గడపలకి బొత్తిగా పడేది కాదు. అస్తమానం కొట్లాటే. అప్పటికీ మా నాన్న చెబుతూనే ఉండేవాడు లోపలిగుమ్మాలే కదా అరంగుళం చాలురా అని. అయినా వినిపించుకోకుండా ఆరంగుళాలు పెట్టేశాడు ఆ అర'వం'డ్రంగి.ఒకసారి ఇలాగే ఒక పెద్ద కొట్లాటయింది వాళ్ళిద్దరికీ. గుమ్మానికి పెద్దగా దెబ్బలేమీ తగలలేదు కానీ నా కుడికాలు బొటనవేలుకి మాత్రం పుచ్చలేచిపోయింది, అక్కడికక్కడే రక్తం కక్కేసింది. మా అమ్మ అప్పటికీ సాంప్రదాయబద్ధంగా నిండా పసుపు రాసి ముత్తైదువులా అలంకరిస్తానన్నా మా నాన్నే వినకుండా దాన్ని ఆసుపత్రిపాలు చేసి తెల్ల బట్టలు కట్టించి విధవని చేసిమరీ ఇంటికి తెచ్చాడు. దాని భాధ చూడలేక నేనూ దానితో కన్నీళ్ళతోపాటు మధ్య మధ్యలో ఎక్కిళ్ళు కూడా పెట్టుకున్నాను.అలా మేమిద్దరం కలిసి మెలిసి కన్నీళ్ళు పెట్టుకున్న సందర్భాలు చాలానే ఉన్నాయి, ఎందుకంటే అందరం ఒకే ప్రాణంగా బ్రతికేవాళ్ళం.
No comments:
Post a Comment